Afgelopen dinsdag belde John van de Berg mij dat het heel slecht gaat met Bucha. Een definitief afscheid nemen is zo zwaar. Altijd met plezier gewerkt en het was nooit te veel voor haar. Een hele sterke band met zo'n teef heb ik maar weinig gehad. Ik kan het niet aanzien als zij zoveel pijn heeft. Pijnstillers werken zo nu en dan, ik moet een beslissing nemen.

Vandaag zondag 01 juni belde John mij weer, het is zover. Ik moet een besluit nemen want mijn meissie heeft veel pijn. Ze geeft het nu ook zelf aan. Zij heeft zoveel voor mij betekent.
De NIAK van 2005 was haar laatste wedstrijd en ze heeft een hele fijne oude dag gehad.

Met deze aankondiging willen Saskia en John, U mededelen dat Bucha op ruim 10 jarige leeftijd vredig is heengegaan. Wij en zij zullen haar nooit vergeten.

Yvon Schultz

Op de site van John en Saskia (Kennel vom Falorie) staat:

Gisteravond hebben wij afscheid genomen van onze topper Bucha, die de leeftijd van 10 jaar heeft bereikt. Een week geleden liep Bucha ineens erg kreupel met haar voorpoot. Dus snel naar de dierenarts om foto’s te laten maken, maar er was niets te zien. We hebben haar metacam gegeven, dus als het een spierenkwestie was moest ze daarop reageren. Helaas… geen reactie, en de pijn werdt alleen maar erger. Donderdag kwamen we tot de conclusie dat het botkanker was. En dan, wat moet je… ze hobbelde nog zo lekker mee, ondanks dat het op 3 pootjes was. Als er een zak ritselde, stond ze nog steeds direct naast je in de hoop dat er eten te halen viel. Dus we keken het even aan. Zelf ook even wennen aan het idee dat het binnenkort afgelopen is. Vrijdag ging het ook nog goed, zaterdag avond ging het achteruit. Meer pijn, en dr ogen straalden niet meer. Zondagochtend ging het nog redelijk, maar s’avonds werdt het ineens erg heftig. Veel pijn bij het liggen, en steeds piepen. Dan ben je dus klaar, want een hond laat je geen pijn leiden. Dierenarts gebeld en we konden vrijwel direct terecht. Dan sta je thuis nog even te overleggen hoe we haar in de auto krijgen, want de voorhand aanraken doet zo’n pijn. Bucha had een makkelijker idee, ze hobbelt op 3 poten naar de auto en springt er zo in. Bij de dierenarts was het snel gebeurd, ze was er gewoon klaar mee. Binnen enkele minuten sliep ze, en is daarna ingeslapen. Eindelijk vrij van de pijn. Een raar idee, je maatje waar je zoveel mee hebt beleefd en bereikt kwijt te zijn. Eenmaal uit de wedstrijdsport ging ze elke dag mee naar mn werk. Thuis was ze altijd binnen, lekker genieten van de oude dag. (zeker met etenstijd…) Bucha bedankt, je was een topper.